วันอังคารที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2554

ขอบฟ้า

ได้แต่เหลียวมองไปสุดฟ้าไกล
มันช่างน่าเสียดายที่เราไปไม่ถึงขอบฟ้า

จบเสียที ที่เธอต้องทนทรมานเดินบนทางที่เราสองคนหวังกัน ไปยังฝันสุดฟ้า
ปิดฉากเสียที เมื่อเจอคนที่ดีจงโชคดีกับเส้นทางที่ยังเหลือข้างหน้า เธอไปกับเขาคงดีกว่า

ยอมเข้าใจ ยอมเข้าใจ ถ้าไปด้วยกันก็มีแต่เหนื่อยล้า
ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจ ที่เธอร่ำลา

ขอบฟ้า ต้องกลายเป็นเขาที่พาไป ทุกสิ่งที่ฝันกันเอาไว้
จบแล้วไม่เหลือสักอย่าง ฉันทำได้เพียงแค่เท่านี้
มาส่งเธอได้แค่ครึ่งทาง ก็คงต้องยอมรับมัน ยอมรับมัน

จะเจ็บเท่าไหร่ฉันก็จะทน เมื่อเธอจะไปฉันห้ามไม่ได้
ต้องปล่อยเธอไปทั้งน้ำตา แม้แทบขาดใจ
จะเจ็บเท่าไหร่ฉันก็จะยอม ให้เธอมีวันที่ดีข้างหน้า
ให้เธอเดินไปพบความสุขที่ตรงขอบฟ้า ฉันยอม ยอม

ยอมเข้าใจ ยอมเข้าใจ ถ้าไปด้วยกันก็มีแต่เหนื่อยล้า
ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจ ที่เธอร่ำลา

ขอบฟ้า ต้องกลายเป็นเขาที่พาไป ทุกสิ่งที่ฝันกันเอาไว้
จบแล้วไม่เหลือสักอย่าง ฉันทำได้เพียงแค่เท่านี้
มาส่งเธอได้แค่ครึ่งทาง พรุ่งนี้ไม่มีแล้วเธอ
ต้องกลายเป็นเขาที่พาไป ทุกสิ่งที่ฝันกันเอาไว้
จบแล้วไม่เหลือสักอย่าง ฉันทำได้เพียงแค่เท่านี้
มาส่งเธอได้แค่ครึ่งทาง ก็คงต้องยอมรับมัน

จะเจ็บเท่าไหร่ฉันก็จะทน ให้เธอเดินไปที่ตรงขอบฟ้า
ให้เธอไปดี โชคดีเถิดหนา จะเจ็บเท่าไหร่ฉันก็จะทน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น