สิ้นเสียงระเบิด ฟ้าพลันปกคลุมด้วยฝุ่นดำ ควันปืน ยังลอยอยู่รอบกาย สิ้นเสียงทุกอย่าง โลกพลันก็กลายเป็นเงียบงัน ใครเป็นตายดีร้ายกันอย่างไร โทนก็เป็นแค่ชายหนึ่งคน ที่มีชีวิตธรรมดา เหมือนใครคนอื่น เพียงต้องมาจับปืน หยัดยืน และเป็นทหารประจำการ อยู่แสนไกล หัวใจจากคน หนึ่งคนที่ไม่สูงไม่ใหญ่ ร้ายดีแค่ไหน อดทน ไม่เคยเหนื่อยล้า เขาทำด้วยใจ เพื่ออะไรที่มันสำคัญกว่าชีวิต ไม่คิดยอมให้ใครคนใดทำลาย จะเสีย เท่าไร ยังสาบานจะดูแลจนสุดใจ เดิมพันไปด้วยความหวังที่เขามี ชีวิตทั้ง หมด แม้มันจะลงเอยกันอย่างไร คน คนนึงขอลองดูสักที คืน หนึ่งคืน ที่จันทร์หลับตา ข้างบนขอบฟ้ามีเพียงดาว เป็นคืนมืดมน โทนกับเพื่อนอับจน สับสนติดพันอยู่ท่ามกลางวงล้อมที่ไม่มีทางหนี ทุกคนเกิดมาต้องตายก็รู้ กันอยู่ แล้วมีบ้างไหมที่ใครเล่าจะอาสา ทุกคนรอบกาย โทนหยิบปืนขึ้นประทับบนบ่า ในคืนนี้ เป็นตายคงต้องตามแต่ดวงชะตา จะ เสียเท่าไร ยังสาบานจะดูแลจนสุดใจ เดิมพันด้วยความหวังที่เขามี ชีวิต ทั้งหมด แม้มันจะลงเอยกันอย่างไร ตายเป็นตายไม่หลีกหนี เลือดเนื้อทุกหยด ทดแทนกลับคืนคุณให้แผ่นดิน ยินดีเอาชีวิตเป็นชาติพลี สิ้นเสียงระเบิด เหลือไว้คงนิรันดร์คนเราตายเป็นตายขอทำในสิ่งดี ผืนแผ่นดินที่เคยงด งาม ก็คิดถึงวันนั้น ไม่รู้ว่าอยู่หนใด ซักวันนึงจะคืนย้อนมา ยังฝันถึงวันนั้น ยังหวังภายในใจ สายลมยังโบกโบยพัดมา หยดน้ำตาที่ไหล จะลบคืนมันหายไป ผืนแผ่นดินที่เคยรักกัน ยังคิดถึงวันนั้น ยังเฝ้ารอเรื่อยไป จะเสียเท่าไร ยังสาบานจะดูแลจนสุดใจ เดิมพันด้วยความหวังที่เขามี ชีวิตทั้งหมด แม้มันจะลงเอยกันอย่างไร ตายเป็นตายไม่หลีกหนี เลือดเนื้อทุกหยด ทดแทนกลับคืนคุณให้แผ่นดิน ยินดีเอาชีวิตเป็นชาติพลี สิ้นเสียงระเบิด เหลือไว้เป็นนิรันดร์คนเราตายเป็นตายขอทำในสิ่งดี
วันจันทร์ที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2554
โทน
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น